زندگی به دریا می‌ماند

هر کس یک جوری زندگی را می‌بیند؛ هر کس یک طوری با زندگی کنار می‌آید؛ البته بعضی‌ها هم هیچ‌وقت با آن کنار نمی‌آیند. نمی‌شود به کسی هم گفت این‌طور که تو زندگی را می‌بینی درست نیست و باید آن‌طور ببینی که من می‌بینم!

http://s1.picofile.com/file/7356528816/100808951896.pdf.html
http://s1.picofile.com/file/7356529030/100809471391.pdf.html
http://s2.picofile.com/file/7356529458/100809480521.pdf.html

آدم‌ها حداقل در این مورد آزادند. شاید هم بیراه نباشد اگر بگوییم به تعداد آدم‌های روی زمین، نگاه به زندگی و گذراندن آن وجود دارد. هر چند که برخی از ما  یک عمر خود و زندگی‌مان را فدای این می‌کنیم که دیگران چه می‌گویند؛ از چه چیزی خوششان می‌آید و چه موردی را نمی‌پسندند؛ همه تلاش‌مان را هم به کار می‌بندیم آن‌طور باشیم که آنها می‌پسندند و به همین سادگی زندگی را می‌بازیم!

پیش از هر چیز باید بیاموزیم زندگی مانند ساحل نیست؛ زندگی بیشتر به دریا می‌ماند. می‌دانید چرا؟ آخر ساحل محل امن و آسایش است؛ سمبل استراحت و لم دادن و لذت بردن است، اما من زندگی را این‌گونه ندیده‌ام (شما را نمی‌دانم). زندگی به دریا می‌ماند چون گاه آرام است و گاه ناآرام. زمانی زیبایی موج‌هایش تو را به وجد می‌آورد و ساعتی امواج سهمگین‌اش مو بر​تنت راست می‌کند. یادمان باشد در دریای زندگی، همیشه رسیدن به ساحل امن و آرامش راحت نیست.

باور کنید نمی‌خواهم پشت سر این زندگی که همه ما باید یک جوری بگذرانیم‌اش حرف بزنم؛ اصلا من کی باشم که از زندگی گله کنم. خود من هم وسط این دریا دست و پا می‌زنم، اما همه حرفم این است که باید یک قدری هم برای روبه رو شدن با سختی‌های زندگی آماده باشیم. حرفم این است که اگر می‌خواهیم روی این کره خاکی تا حد امکان درست زندگی کنیم به درایت و شجاعت نیاز داریم. غافل بودن و دل به چیزهایی نه چندان واقعی سپردن، ما را از زندگی واقعی دور می‌کند و گاه چنان یاسی بر دل ما می‌نشاند که افق‌های روشن از پیش چشمان‌مان رخ برمی‌بندند؛ پس برای سال جدید، برنامه‌ای مناسب داشته باشیم و برای رسیدن به موفقیت‌ها، راه‌های درست را انتخاب کنیم.